Carl Friedrich von Kulmiz to postać o niezwykle ciekawym życiorysie, której działalność miała istotny wpływ na rozwój przemysłu i infrastruktury na Dolnym Śląsku. Urodził się 17 maja 1809 roku w Jaworze i zmarł 25 kwietnia 1874 roku w Łażanach.
W 1842 roku rozpoczął swoją karierę gospodarczą, biorąc udział w budowie pierwszej linii kolejowej na Śląsku. Ten etap stawania się przedsiębiorcą przyniósł mu również odkrycie znacznych złóż surowców, takich jak kaolin, węgiel brunatny oraz piryt w okolicy Żarowa. Te odkrycia były kluczowe dla powstania kopalń „Silesii” oraz „Szamotowni”, co znacznie wpłynęło na lokalny przemysł.
Wraz z młodszym synem, Carl von Kulmiz zaangażował się w budowę gazowni i wodociągów, a jego działalność była zawsze związana z charytatywnym wsparciem dla pracowników zatrudnionych w jego fabrykach.
Carl Friedrich von Kulmiz, syn właściciela ziemskiego o tym samym imieniu, po śmierci swojej drugiej żony wyjechał na Węgry do syna z pierwszego małżeństwa. W tym okresie musiał sprzedać majątek rodzinny, ponieważ związany z wojskowością Carl nie posiadał ziemi i obrał karierę wojskową. W 1836 roku poślubił Marię Huebner, a jako podporucznik artylerii brał udział w różnych przedsięwzięciach militarnych. W 1842 roku zrezygnował z dalszej służby w związku z problemami zdrowotnymi.
W ciągu swojego życia zasłynął jako budowniczy pierwszych linii kolejowych w regionie oraz założyciel sieci handlowych wokół stacji kolejowych, co przyczyniło się do rozwoju handlu węglem na Śląsku. W 1850 roku otworzył fabrykę cegieł szamotowych, a dwa lata później zainwestował w hutę szkła oraz zakład mechaniczny z odlewnią żelaza. Jego działania w 1858 roku prowadziły do powstania zakładów chemicznych „Silesia”, czyniąc go pionierem przemysłu chemicznego na Dolnym Śląsku.
Dzięki jego znaczącym osiągnięciom gospodarczym w 1866 roku otrzymał tytuł szlachecki. Był znany jako pracodawca o dużej empatii, aktywnie wspierający lokalną społeczność poprzez różne inicjatywy charytatywne. Carl Friedrich von Kulmiz miał siedmioro dzieci, z których troje nie dożyło wieku dziecięcego. Zmarł w 1874 roku, a zgodnie z wolą został pochowany w grobowcu rodzinnym w parku w Żarowie.
Oceń: Carl Friedrich von Kulmiz