Kościół św. Marcina w Jaworze to ważny obiekt sakralny, który stanowi istotną część lokalnej architektury i historii. Usytuowany w samym sercu Jawora, jest to kościół katolicki dedykowany św. Marcinowi z Tours, znanemu ze swojego miłosierdzia i dobroci.
Obecnie, świątynia ta wchodzi w skład parafii św. Marcina w Jaworze, która wciąż aktywnie angażuje się w życie duchowe społeczności lokalnej.
Położenie
Świątynia usytuowana jest w północno-zachodniej części średniowiecznego miasta Jawor, na wzgórzu wznoszącym się na wysokość 203 metrów nad poziomem morza.
Od północy teren wokół kościoła otoczony jest przez zachowany fragment muru obronnego. Z kolei od zachodu znajduje się ulica Poniatowskiego, natomiast od południa i wschodu dostęp do świątyni prowadzi przez ulice Szkolna i Kościelna, gdzie zlokalizowany jest również budynek plebanii.
Historia (kalendarium)
Historia kościoła św. Marcina w Jaworze jest bogata i pełna ważnych wydarzeń.
- 1242 – zanotowano pierwszą wzmiankę o tej świątyni,
- około 1330 roku – w IV ćwierćwieczu XIV wieku rozpoczęto budowę gotyckiego kościoła,
- 1446 oraz 1573 – powstały działania związane z budową części zachodniej,
- 1523–1650 – świątynia była miejscem modlitwy dla gminy ewangelickiej,
- w XVIII wieku oraz w latach 1865–1866, 1883 i 1960–1962 miały miejsce restauracje kościoła.
Architektura
Kościół św. Marcina w Jaworze jest wyjątkowym przykładem architektury, która uchwyciła ducha czasów, w których powstawała. Najważniejszymi elementami tej świątyni są plebania oraz prezbiterium, które obfitują w zachowane dekoracje z wczesnego gotyku. Na ścianach prezbiterium znajdują się niezwykłe detale, takie jak zwornik w kształcie rozety umieszczony w sklepieniu zakrystii oraz proste, a zarazem eleganckie laskowanie w oknie od północnej strony. Takie elementy świadczą o zamyślonym podejściu do detalu w architekturze sakralnej tamtego okresu.
Prezbiterium ma formę jednonawową i czteroprzęsłową, o wymiarach 21 metrów długości i 9 metrów szerokości. Wejście do prezbiterium, umiejscowione w południowej ścianie, ozdobione jest gotyckim portalem z drugiej połowy XIV wieku. W jego tympanonie znajduje się intrygujący motyw wyobrażający św. Marcina na koniu, w rycerskim stroju, który dzieli się swoją szatą z ubogim żebrakiem.
Główna część świątyni to trójnawowe wnętrze, w którym wszystkie nawy osiągają tę samą wysokość wynoszącą 13,7 metra. Każda z naw nakryta jest osobnym dachem dwuspadowym. Cały kościół ma imponujące wymiary 53 metrów długości oraz 24,1 metra szerokości, przy czym nawa północna mierzy 6,5 metra, nawa główna 10,4 metra, a nawa południowa 7,2 metra.
Wnętrza naw pokryte są sklepieniami krzyżowo-żebrowymi. Żebra te, spływające na wsporniki przyścienne, są połączone z przyporami. Na miejscach, gdzie przęsła się krzyżują, znajdują się bogato zdobione zworniki, również doskonale ilustrujące rzeźbiarską precyzję. Sklepienia zdobią malowidła wykonane w technice suchego fresku, nawiązujące do motywów roślinnych, co wprowadza dodatkowy element estetyczny.
Okna kościoła, wysokie i masywne, podzielone są na trzy części i wypełnione pięknymi witrażami przedstawiającymi postacie świętych. Zostały one stworzone w latach 1858-1870 przez wrocławską firmę Instytut Witrażowy Adolpha Seilera, co dodatkowo podkreśla artystyczną wartość tej świątyni.
Kościół posiada jedną wieżę, umiejscowioną od strony północnej. Ma ona kwadratowy plan i została zwieńczona dachem namiotowym. W minionych wiekach wieża znajdowała się po stronie południowej, jednak w wyniku zawalenia w 1533 roku została jedynie odbudowana do wysokości szczytu budowli. W wyniku tego zdarzenia, między latami 1534 a 1536 powstała nowa wieża po północnej stronie. Również w 1573 roku dobudowano od strony zachodniej małą wieżę o okrągłym planie.
Warto zaznaczyć, że kościół zbudowany jest z łamanego granitu, zaś do wykończenia użyto ciosanego piaskowca. Teren wokół świątyni otaczają mury dawnego cmentarza, na których znajdują się liczne epitafia. W 2003 roku, przy ul. św. Marcina, w pobliżu bramy kościelnej, z inicjatywy fundacji Anieli Turek, został postawiony pomnik Jana Pawła II, wykonany z piaskowca, który stanowi dodatkowy element wzbogacający historyczne otoczenie kościoła.
Organy
W 1732 roku oddano do użytku chór muzyczny, który wyposażono w 32-głosowe organy. W latach 1878–1880 miała miejsce ich przebudowa, przeprowadzona przez Heinricha Schlaga z Świdnicy. Wysoki stopień zużycia instrumentu wymusił niezwłoczne podjęcie generalnego remontu, który został przeprowadzony przez firmę Cynar.
Oto szczegóły dyspozycji instrumentu:
Manuał I | Manuał II | Pedał |
---|---|---|
1. Principal 16′ | 1. Principal 8′ | 1. Principal b. 16′ |
2. Principal 8′ | 2. G. Principal 4′ | 2. Violon 16′ |
3. Octave 4′ | 3. Bordun 16′ | 3. Subbass 16′ |
4. Gemshorn 8′ | 4. Salicet 8′ | 4. Posaune 16′ |
5. Gambe 8′ | 5. Portunalflöte 8′ | 5. Quinte 10 2/3 |
6. Gedackt 8′ | 6. Octave 4′ | 6. Octav b. 8′ |
7. Hohlflöte 4′ | 7. Octave 2′ | 7. Cello 8′ |
8. Flaut travers 4′ | 8. Mixtur 3 fach | 8. Octav bass 4′ |
9. Spitzflöte 4′ | 9. Violine 2′ i Quinte 2 2/3′ | _ |
10. Quinte 2 2/3 | 10. Oboe 8′ | _ |
11. Cornett 3 fach | _ | _ |
12. Mixtur 4 fach | _ | _ |
13. Octave 2′ | _ | _ |
14. Trompete 8′ | _ |
Przypisy
- Jawor (Kościół św. Marcina) [online], musicamsacram.pl [dostęp 14.02.2024 r.] (pol.).
- Pomnik Jana Pawła II.na str. polskaniezwykla.pl
- Ławicka M., 2002: Zapomniana pracownia. Wrocławski Instytut Witrażowy Adolpha Seilera. Wyd. Muzeum Architektury we Wrocławiu, Wrocław, str. 123, 124, 160
- Rejestr zabytków nieruchomych woj. dolnośląskiego. [dostęp 11.08.2013 r.]
Pozostałe obiekty w kategorii "Kościoły":
Dawny klasztor i kościół beginek w Jaworze | Kościół Pokoju w Jaworze | Kościół św. Barbary w Jaworze | Parafia św. Marcina w JaworzeOceń: Kościół św. Marcina w Jaworze